Urodzona w Paryżu w 1985 roku, południowokoreańska flecistka Sangah Nah doskonaliła grę na tym instrumencie w Paryskim Konserwatorium (CRR), które ukończyła z Pierwszą Nagrodą i gratulacjami jury, oraz w Paryskim Konserwatorium Muzyki i Tańca (CNSMD), w klasie Sophie Cherrier, gdzie w 2010 roku uzyskała dyplom magistra. Swoje muzyczne wykształcenie wzbogacała lekcjami z fletu piccolo pobieranymi u Pierre Dumaila oraz uczestnictwem w kursach mistrzowskich pod kierunkiem Alaina Mariona, Peter-Lukasa Grafa, Felixa Ranggli i Emily Beynon. Jest laureatką licznych konkursów w Korei Południowej, m.in. Ihwa-Kyunghyang, Seoul Flute Festival Competition, Korean Flute Association Competition, była również wyróżniana podczas Konkursu Młodych Artystów w Nagoyi w Japonii oraz we Francji (m.in. Konkurs w Pikardii, Konkurs Buffet Crampon). Od 2003 roku pracuje nad rozwojem swojej praktyki orkiestrowej, współpracując z takimi zespołami, jak Orkiestra Festiwalowa z Verbier (2007 do 2009), Festivalensemble ze Stuttgartu, Ensemble intercontemporain, Orchestre National de Lorraine czy Orkiestra Kolońska. Od 2008 roku jest również członkiem m.in. Verbier Festival Chamber Orchestra, a od 2009 roku solistką Orkiestry laureatów Konserwatorium Paryskiego. Będąc u progu kariery, zdążyła już wystąpić z recitalami w Korei, Austrii i Francji.
AC
LE PIERROT LUNAIRE (KSIĘŻYCOWY PIERROT)
Dzięki awangardowemu charakterowi połączonemu z nowoczesnym brzmieniemKsiężycowy Pierrot zapewnił Schönbergowi światową sławę. W XX wieku był on również inspiracją dla powstania takich utworów jak „Święto wiosny” Stawińskiego czy „Młot bez mistrza” Bouleza. Utwór odniósł błyskawiczny sukces. Od tego czasu uważany jest za arcydzieło, a Roland Manuel wyraził swój zachwyt nad nim tymi słowami: „Niepowtarzalna barwa muzyki w Księżycowym Pierrocie, wyrazisty obraz koszmaru, jaki przed nami maluje, rozdzierające okrucieństwo, które w jednej chwili przechodzi z ironii w szloch i z przerażenia w czułość, jest źródłem niezwykłego piękna […].”