LA FOLLE JOURNEE DE VARSOVIE

W Księżycowym Pierrocie Schönberga „..Marianne Pousseur jest okrutna i odrażająca; jej śpiew jest jak balsam dla uszu. Jak miód. Jest po prostu genialna.” Télérama

Odebrawszy wykształcenie w Konserwatorium w Liège, gdzie studiowała śpiew i kameralistykę, Marianne Pousseur rozpoczyna występy z dwoma zespołami Philippe Herreweghe, Collegium Vocale i La Chapelle Royale. Współpracując równocześnie z Théâtre du Ciel noir, kierowanym przez Isabelle Pousseur, bierze udział w scenicznej adaptacji Księżycowego Pierrota Schoenberga – spektaklu, który stanie się punktem wyjścia do filmu z udziałem Ensemble Musique Oblique, kierowanego przez Philippe Herreweghe, a następnie zostanie zarejestrowany dla Harmonia Mundi. Regularnie zapraszana do współpracy przez takie zespoły, jak Schoenberg Ensemble z Hagi, Die Reihe (Wiedeń), Remix (Porto), Risognanze (Mediolan), ASKO (Amsterdam) oraz Ensemble intercontemporain założony przez Pierre Bouleza, wsławia się głównie wykonaniami repertuaru XX-wiecznego oraz rolami dla teatru muzycznego. Autorka, wraz z Enrico Bagnoli, wielu spektakli, Song Books Johna Cage’a, Le Chant des ténèbres, na podstawie piosenek Hannsa Eislera i Bertolda Brechta, Historii Babara Francisa Poulenca czy Dziecko i czary Maurice’a Ravela, była również narratorką wielu znamienitych dzieł muzyki symfonicznej, takich jak Psyché Césara Francka lub Peer Gynt Griega, w wersji koncertowej, z Francuską Orkiestrą Narodową i London Philharmonic Orchestra, pod batutą Kurta Masura. To z myślą o niej Georges Aperghis komponuje w 2004 roku utwór Dark Side, wystawiony w Atenach z Ensemble intercontemporain, a następnie Ismène, inspirowany poematem Yannisa Ritsosa i przekształconym w operę na jeden głos. Utwór został wykonany po raz pierwszy jesienią 2008 roku.

Marianne Pousseur jest obecnie profesorem śpiewu Królewskiego Konserwatorium w Brukseli.

SC

LE PIERROT LUNAIRE (KSIĘŻYCOWY PIERROT)

Dzięki awangardowemu charakterowi połączonemu z nowoczesnym brzmieniemKsiężycowy Pierrot zapewnił Schönbergowi światową sławę. W XX wieku był on również inspiracją dla powstania takich utworów jak „Święto wiosny” Stawińskiego czy „Młot bez mistrza” Bouleza. Utwór odniósł błyskawiczny sukces. Od tego czasu uważany jest za arcydzieło, a Roland Manuel wyraził swój zachwyt nad nim tymi słowami: „Niepowtarzalna barwa muzyki w Księżycowym Pierrocie, wyrazisty obraz koszmaru, jaki przed nami maluje, rozdzierające okrucieństwo, które w jednej chwili przechodzi z ironii w szloch i z przerażenia w czułość, jest źródłem niezwykłego piękna […].”