Orkiestra Teatru Wielkiego – Opery Narodowej
„Instrumentaliści Opery Narodowej brzmieli świetnie zarówno w motorycznych, szalonych tutti, jak i w licznych solówkach instrumentów dętych; w dzikim forte i w o wiele rzadszym naiwnym piano”. Hi Fi i Muzyka
Początki warszawskiej orkiestry operowej wiążą się z działalnością Teatru Narodowego, prowadzonego przez Wojciecha Bogusławskiego. Zespołem operowym kierowali wówczas dwaj wybitni polscy kompozytorzy i dyrygenci: Józef Elsner i Karol Kurpiński. Kurpiński został również pierwszym dyrektorem otwartego w 1833 r. Teatru Wielkiego. Później orkiestrą kierowali między innymi: wybitny dyrygent włoski Jan Quattrini i twórca polskiej opery narodowej Stanisław Moniuszko,
a od początku naszego stulecia - tej miary dyrygenci, co Emil Młynarski, Artur Rodziński czy Zdzisław Górzyński.
Po II wojnie światowej rozpoczął się żmudny proces kształtowania i stałego doskonalenia zespołu, który ostatecznie stał się najliczniejszą z polskich orkiestr operowych. Pozwala to jej podejmować różnorodne, ambitne zadania artystyczne. Zespołem kierowali i współpracowali z nim czołowi polscy dyrygenci, tacy jak: Witold Rowicki, Bohdan Wodiczko, Jan Krenz, Jerzy Semkow, Mieczysław Mierzejewski, Henryk Czyż, Antoni Wit, Jerzy Maksymiuk, Bogusław Madey, Antoni Wicherek, Robert Satanowski, Kazimierz Kord, Grzegorz Nowak, Andrzej Straszyński, Tadeusz Wojciechowski, Jacek Kaspszyk, Gabriel Chmura, Tadeusz Kozłowski, Łukasz Borowicz i Wojciech Michniewski. Orkiestra występowała również wielokrotnie pod batutą znanych dyrygentów zagranicznych, takich jak: Nello Santi, Alberto Zedda, Heinz Fricke, Hans Swarowsky, Gerhard Geist, Dżansug Kachidze, George A. Albrecht, Werner Seitzer, Michael Zilm, Siegfried Köhler, Elio Boncompagni, José Maria Florencio Júnior, Tiziano Severini, Enrique Diemecke, Paul Connelly, Chikara Imamura, Marc Minkowski, Modestas Pitrénas, Andryi Yurkevich, Friedrich Haider, Kristjan Järvi, Carlo Montanaro i Valery Gergiev.
Orkiestra odbyła szereg tournée zagranicznych ze spektaklami operowymi i baletowymi, jak również z koncertami symfonicznymi, odwiedzając m.in.: Berlin, Bonn, Bregenz, Brukselę, Bukareszt, Lizbonę, Luksemburg, Madryt, Monte Carlo, Moskwę, Paryż, Sofię, Tel-Aviv i kilkanaście miast w Japonii. Brała udział w festiwalach muzycznych m.in. w Pafos na Cyprze, Xanten, Carcassonne, Salonikach i Mai Festwoche w Wiesbaden, gdzie w roku 1972 otrzymała złote pióro za wykonanie Otella Verdiego pod dyrekcją Jana Krenza.
Orkiestra posiada w swoim dorobku szereg nagrań, m.in. IX Symfonię Beethovena, II Symfonię Brahmsa, Halkę i Straszny dwór Stanisława Moniuszki, Borysa Godunowa Modesta Musorgskiego, fragmenty Trubadura Giuseppe Verdiego i Fausta Charlesa Gounoda i inne. Wielokrotnie występowała z koncertami muzyki symfonicznej i oratoryjnej wykonując dzieła takich kompozytorów, jak: Mozart, Rossini, Beethoven, Chopin, Brahms i Mahler.
